CASTRICUM – buiten zijn is bijna een ” verplichting ” aan het worden tegenwoordig, getuige alle onderzoeken die er naar gedaan worden. Er bestaat geen twijfel over dat het goed is voor je gezondheid om een paar keer per week erop uit te gaan. Goed voor lijf en leden ! En dan natuurlijk binnen het onderwijs; groene schoolpleinen, groentetuinen en actief naar buiten.
Maar wat ik in de meeste onderzoeken mis, is de natuurbeleving. Immers hoe meer je ontdekt, ervaart en leert van de natuur, hoe meer je genegen zal zijn haar te willen beschermen en te behouden voor de toekomst. En die toekomst zit op dit moment nog op school. Binnen.
De afgelopen jaren is er van alles aan gedaan om de jeugd naar buiten te krijgen. Er werden overal in het land de zogeheten speelbossen aangelegd. Naar hartenlust hutten bouwen, klimmen en buiten zijn. Een bos speciaal voor kinderen. Daarnaast zijn er allerlei tochten bedacht voor de jeugd, waarbij ze gewapend met loeppotjes, verrekijkers en zoekkaarten erop uit gaan.
Maar als wij deze generatie vragen wat ze echt willen, dan is dat toch gewoon weer het ouderwetse boompje klimmen, hutten bouwen en sluippaadjes ontdekken. Spelen, vrijheid, ontdekken en als ze iets willen weten komen de kinderen het je vragen. Zo werkt dat bij kinderen. Want wat zien en beleven ze nog, naast de door ons aangelegde speelnatuur, van de echte natuur?
Het principe van zonering in de natuur heeft er voor gezorgd dat de meeste kinderen niet verder komen dan het speelbos. En dus nog niet in aanraking komen met de ‘echte’ natuur. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk! Ik zou zeggen; neem ze eens mee naar een plek waar geen speelbos is. Haal ze eens uit de ” ballenbak” van de natuur en laat ze ontdekken wat wij mochten ontdekken en ervaren, jaren geleden. Ze hebben er recht op en verdienen het. Het zijn tenslotte de toekomstige natuurbeheerders.
Foto’s : Josefien Niesten
info@bosw8er.nl
